Վրաստանի ընտրությունը և մենք

Վրաստանում ընտրական գործընթացը պայմանական կարելի է բաժանել երեք մասի՝ նախընտրական փուլ, բուն քվեարկության գործընթաց և հետընտրական զարգացումներ:

Առաջին երկու փուլում Բիձինա Իվանիշվիլիի թիմը հաղթեց, այսպես կոչված, «հավաքական Սաակաշվիլիի» թիմին:

«Վրացական երազանքը» իրեն կարողացավ ավելի հաջող նույնացնել խաղաղության և կայունության հետ՝ բարոյալքված և մասնատված ընդդիմության ֆոնին:

«Վրացական երազանքը», դատելով ընտրությունների արդյունքներից, համոզիչ հաղթանակ է տարել ու, եթե կարողանա դիմադրել «փողոցի» դիմադրությանը, այդ հաղթանակը կկապիտալիզացվի՝ որպես նոր կառավարման մանդատ:

Վրացական իրադարձությունների առթիվ մեզանում տարածված են մի քանի մոլորություններ:

Դրանք դիտարկվում են Ռուսաստան- Արևմուտք հակադրության համատեքստում, ինչը, մեղմ ասած, պարզունակ մոտեցում է:

Հիմա ամբողջ Արևմուտքում պայքար է գնում լիբերալ շահախմբերի և ստատուս-քվոն փոխել ցանկացող ուժերի միջև:

Նույն պայքարի լոկալ դրսևորմանն ականատես եղանք նաև Վրաստանում, որտեղ հաղթանակ տարած կառավարող թիմը լիբերալ դոմինիզացիայի ստատուս-քվոն փոխելու կողմնակից է:

«Վրացական ժողովուրդը ընտրեց խաղաղությունը, զարգացումը և լուսավոր եվրոպական ապագան»,- ընտրություններից անմիջապես հետո ասել է Վրաստանի վարչապետ Իրակլի Կոխբաիձեն:

Եթե Վրաստանի կառավարող թիմը չի ցանկանում Արևմուտքի ֆորպոստը դառնալ ռեգիոնի որևէ երկրի, տվյալ դեպքում՝ Ռուսաստանի դեմ, դա ավտոմատ չի ենթադրում, որ նա սպասարկում է ռուսական օրակարգ:

Նիկոլ Փաշինյանի՝ բանկրոտի ենթարկված, քաղաքականության պրիզմայով չի կարելի դիտարկել Վրաստանի զարգացումները:

Նույնքան պարզունակ է պնդումը, թե իբրև Վրաստանում ավտորիտար իշխանությունը հաղթել է դեմոկրատներին, այսինքն՝ պարտվել է դեմոկրատիան:

Միխեիլ Սաակաշվիլին, անշուշտ, նպաստել է Վրաստանի արդիականացմանը, բայց նրա իշխանության կրախի պատճառներից մեկը՝ ավտորիտար կառավարման համակարգն էր, որն ընդդիմության նկատմամբ հաշվեհարդարի հարուստ պատմություն ունի:

Եթե, ի տարբերություն ՈՒկրաինայի և Մոլդովայի, Վրաստանի կառավարող թիմը չի ցանկանում իր երկիրը «հակաՌուսաստան» դարձնել, դեռ չի նշանակում, թե ձախողել է եվրոպական քննությունը:

Արևմտյան լիբերալ էլիտաներն ու դեմոկրատիան վաղուց հոմանիշներ չեն:

Եվ վերջապես՝ Հայաստանի համար ձեռնտու է էլեկտորալ այն պատկերը, որն արձանագրվեց Վրաստանում, որովհետև դա բալանսավորված արտաքին քաղաքականության, խնդիրները ռեգիոնում լուծելու մասին է:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Եթե «խաղաղություն» է հաստատված, ապա ինչու է Բաքուն դատում Արցախի ղեկավարությանը
• Դիմակավորված ձերբակալությունները՝ ընդդիմադիր մեդիայի դեմ կիրառվող պետական ճնշման հերթական դրսևորում
• Երբ լռությունը դառնում է մեղսակցություն․ Հայաստանի չասված պատասխանը Բայրամովին
• ՀԷՑ-ի շուրջ քաղաքական արկածախնդրությունը. վերջին արար
• «Խաղաղություն»՝ Ադրբեջանի պայմաններով. Փաշինյանն ընդունել է Բաքվի նոր պահանջը
• Փաշինյանը Վեհափառի հարցը պատրաստվում է «լուծել» ճնշման միջոցով
• Ալիևի օրակարգը՝ Երևանի կատարմամբ
• Ալիևը փոխեց Սևանի անունը
• Փաշինյանի նոր գրոհը․ ի՞նչ պետք է անի ընդդիմությունը
• Փաշինյանի «հոգևոր հեղափոխությունը»՝ աշխարհիկ պետության կործանման հետևանքով
• Փաշինյանի ընտրական շանտաժը
• Հովհաննավանքը դարձել է հակաեկեղեցական որջ
• ՔՊ-ի ինքնախոստովանությունը․ պետությունը ղեկավարել են «պահի տակ»
• Ապաշրջափակման ռուսական տարբերա՞կ․ Բաքվի «կառուցողականությունը»՝ Դուշանբեից հետո
• Գաղտնալսումների «ժողովրդավարություն»․ երբ պետությունը վերածվում է կոմպրոմատի գործարանի
• Քաղաքական հրահանգով արդարադատություն չի լինում. կարևոր բացահայտում
• Փաշինյանի հայտարարությունները՝ Սահմանադրության բացահայտ խախտում
• Ալիևի «խաղաղարար» ժեստը կամ ճնշման նոր ձև
• Փաշինյանի «հոգևոր հավաքի» օրը նշանակված է
• Ինքնախոստովանություն, որ բացահայտում է պետական քաղաքականության վտանգավոր ձախողումը

Մեկնաբանություններ